Wprowadzenie na polskich uczelniach systemu bolońskiego zrewolucjonizowało studiowanie. Jego istota polega na tym, iż podzielono studia na dwa etapy. Pierwszy, czyli studia licencjackie trwają dwa lata i kończą się napisaniem i obroną pracy dyplomowej. Prace licencjackie są więc ukoronowaniem całego pierwszego etapu studiowania. Swoistą nagrodą za wszystkie poniesione przez studenta wyrzeczenia.
Podział studiów na licencjackie i magisterskie został dokonany z kilku powodów. Pierwszym z nich jest chęć spowodowania, aby już po dwóch latach student posiadał wyższe wykształcenie. Jednocześnie prowadzi to do tego, iż każdy ze studentów może przerwać naukę na tym poziomie i nie rozpoczynać nauki na poziomie studiów magisterskich. Nie każdy może pozwolić może sobie na przykład na spędzenie pięciu lat na dziennych studiach.
Kolejnym niezwykle istotnym aspektem jest to, iż nauka na poziomie magisterskim nie musi być ściśle związana z kierunkiem studiów licencjackich. Powoduje to, iż w momencie ukończenia studiów pierwszego stopnia każdy student może wybrać dowolny kierunek. Konsekwencją jest także to, iż wielu studentów poważnie zastanawia się nad tym co go czeka po licencjacie. Decyzja ta może mieć bardzo istotny wpływ na życie człowieka.
Prace licencjackie choć są niezmiernie ważne, nie stanowią więc przekreślenia szans na dalszy rozwój w kierunku w którym chce podążać student. Dwuletnia nauka na licencjacie nie powoduje przymusu dalszego studiowania jak to bywa, czy też bywało na jednolitych, pięcioletnich studiach magisterskich. Obecnie każdy uczący się jest tego świadomy i chętnie z tego korzysta, także w ten sposób, iż decyduje się na ich dokończenie w późniejszym czasie.